Op dinsdag 1 augustus voegt ons duo zich om 9 uur op de luchthaven in Zaventem bij een zestigtal Belgen om richting Lissabon te vliegen. In Portugal, rijk aan een grote verscheidenheid van landschappen, lange witte stranden, mooie baaien kunnen ze de klok één uur terugdraaien. Daar ontdekken ze dat er reeds heel wat gelovigen deel hebben genomen aan het voorprogramma. Net aangekomen, worden de Belgen in Lissabon of in verschillende parochies in de buurt naar een centrale plek ‘Meeting Point’ geleid. Ze ontvangen er alle informatie over hun pasje, maaltijden, cake-buffetten, slaapplaatsen… Dit deelnemerspasje geeft hen ook toegang tot elke vorm van openbaar vervoer. De bar wordt ontdekt waar ze eveneens hun drinkbussen met water kunnen vullen. Met hun pasje, voorzien van een QR-code, vinden ze gemakkelijk eetgelegenheden, winkels… waar deelnemers aan het event terecht kunnen voor spijs, drank en meer. Ondanks de hoge temperaturen – 40°C in de schaduw – is er ontzettend veel sfeer in de straten waar vlaggen de talrijke nationaliteiten van de groepen kenbaar maken. Hand in hand lopen die groepen zodat het onmogelijk is tegen de stroom in te wandelen. Wanneer het avond wordt gaat iedereen op weg naar de ‘Openingsviering’. Riet en Casper bevinden zich tussen massa’s Zuid-Koreanen, Portugezen, Spanjaarden, Italianen, Fransen, Zuid-Afrikanen…, ze lopen langs een lange weg met vele grote schermen en luidsprekers waar overal geïnteresseerden halt houden om speciale activiteiten te volgen. Tussen 21 en 24 uur worden alle deelnemers in hun slaapplek verwacht. Riet en Casper hebben een plaatsje, elk in een ander schoolgebouw. Vrijwilligers houden er toezicht en sluiten om middernacht de poorten. Gelukkig heeft Riet oordopjes mee want in het grote lokaal waar ieder zijn matje of matrasje neerlegt bevindt zich een zware snurker. Casper heeft een lek in zijn luchtmatras, hij pompt ze af en toe op of slaapt gewoon – doodmoe – door. De volgende morgen, na het ontbijt op de overnachtingsplaats, is het verzamelen geblazen voor de ‘Rise Up’ gevolgd door de eucharistieviering. Het idee van de ‘Rise Up’ komt van onze paus, het is een moment waarop de jeugd naar elkaar luistert. Vandaag vormt de tekst van Lucas, 1: 39-45 het onderwerp en beantwoordt men de vragen die in groepjes besproken worden. Niemand hoeft zich verplicht te voelen, het is de vriendelijke Hasseltse bisschop Hoogmartens die de inbreng van de deelnemers aanhoort en bespreekt. In de namiddag ontmoeten de 1500 Belgen elkaar, de Walen zijn in de meerderheid. Daar herkennen onze Vlassenbroekse vertegenwoordigers de prinsen Gabriël en Emmanuel die ze op het vliegtuig reeds in het vizier hadden. En als kers op de taart gaan ze een gesprek aan met prinses Elisabeth, Hertogin van Brabant. Op vraag van Riet schrijft onze troonopvolgster met veel plezier haar naam op Casper zijn gips. Daarna stappen onze vrienden langs de oever van de Taag naar de zee. Deze meer dan 100km lange rivier mondt dicht bij Lissabon uit in de Atlantische Oceaan. Ze bezoeken een kasteel van waaruit ze een prachtig uitzicht hebben en genieten van de toffe sfeer in de straten, ook ruilen ze kleine geschenkjes als kransjes, armbandjes, lintjes… met andere WJD-deelnemers. De vrolijke internationale groepjes zingen en begroeten luidruchtig elkaar. Op 3 augustus wordt in de ‘Rise Up’ sociale vriendschap besproken en wordt Joh.2,1-5 onder de loep genomen. De besprekingen gebeuren in gezelschap van een priester uit het Brusselse, die maakt het onderhoud luchtig met zijn vele grapjes en plezante anekdotes. De dagelijkse eucharistie bij de Vlamingen is indrukwekkend ‘het breken van het brood’ gebeurt in concelebratie van een twintigtal priesters en de viering wordt opgeluisterd met talrijke liedjes. Deze donderdagavond leiden alle wegen letterlijk naar de plek waar de welkomstceremonie voor paus Franciscus plaats vindt. Het is ontzettend druk, onze vrienden worden – net als iedereen – gefouilleerd en hun rugzak wordt doorzocht. Twee uur op voorhand staan ze te wachten in een brandende zon en dan nog zien ze de paus in de verte als een klein wit stipje. Gelukkig staan er talrijke reuze schermen waardoor ze meer betrokken worden. Na elk druk evenement zoeken onze misdienaars, twee plattelandskinderen, de uitgestrektheid van de oceaan op. Vrijdag 4 augustus is het Rice Up-thema ‘verzoening – biechten’. Iedereen aan het woord laten is onmogelijk maar velen schrijven wat hun op het hart ligt neer op een briefje en laten dit achter. Normaal begeleidt bisschop Bonny vandaag de groep, maar wegens ziekte wordt hij vervangen door bisschop Hoogmartens samen met een Antwerpse priester. Met het deelnemerspasje maken Riet en Casper, samen met een groepje, gebruik van de overzetboot om aan de andere oever van de Taag het monumentale Christusbeeld te bewonderen. Zaterdag 5 augustus is het pelgrimdag. Na het ontbijt neemt iedereen het nodige mee om de volgende nacht in openlucht te slapen. Na een lange wandeltocht bij 39°C in de schaduw, krijgen 1,5 miljoen gelovigen vlak bij de Ponte Vasco de Gama op een reusachtig grasplein een slaapplekje aangewezen. Deze brug is met haar 17km de langste van Europa. De massa wordt opgedeeld in vakken van tienduizend personen het wordt alweer een gelegenheid om nieuwe contacten te leggen. Om 20 uur is ook de paus ter plekke voor een avondwake. In de lucht verschijnen verlichte drones die ‘RISE UP’ vormen. Toegedekt onder een sterrenhemel brengt de grote massa samen de nacht door. Deze unieke ervaring krijgt ’s morgens, het is dan zondag 6 augustus, een bijzondere apotheose. Bij wijze van wekker klinkt door de luidsprekers om 6.45 uur muziek, ook kerkmuziek, beat en de toespraak van de paus, alles door elkaar gemixt door een priester die van de ene knop naar de andere springt aan de mengtafel op het podium. Dat moet beslist gefilmd worden! Onder een verschroeiende hitte woont iedereen de sloteucharistie bij. In zijn homilie zegt paus Franciscus: “Ga dus op weg en breng iedereen de stralende glimlach van God. Ga en getuig van de vreugde van het geloof, de hoop die je hart verwarmt, de liefde die je in alles legt.” Alles is perfect geregeld zodat iedereen onder witte parasols de communie kan ontvangen. In de namiddag hebben Riet en Casper de verantwoordelijkheid over enkele minderjarigen, zij genieten voor de laatste dag op het strand. Een hongerige zwerver trekt hun aandacht, ze helpen hem uit de nood maar hierdoor komen ze te laat aan op een nieuwe slaapplek. Gelukkig laten de verantwoordelijken geen minderjarigen de nacht op straat doorbrengen en zijn onze weldoeners er met een berisping vanaf. De volgende morgen wordt er ingepakt en kan de terugreis worden aangevat.
Uit jullie verhalen, Riet en Casper concludeer ik dat de WJD voor jullie een uniek avontuur betekenen. Dat de boodschap van de paus: ‘Niet bang zijn’ doordringt, dat de vele ontmoetingen en interacties met andere gelovigen zó verrijkend zijn. Dat jullie nu nog meer uitkomen voor wie jullie zijn en welke waarde het geloof voor jullie heeft en dat jullie alle gelovigen, eender hoe zij dat beleven in hun waarde laten. Ik noteer dat jullie dit evenement – met een intensief programma dat om de drie jaar plaats vindt – zeker aan anderen aanbevelen. Ook begrijp ik dat de grote drukte geen onoverkomelijk heuvel is voor mensen die dat niet gewoon zijn want jullie komen er goed doorheen. Nu kunnen jullie uitrusten in jullie mooie, kalme, eigen omgeving. Voor het minpuntje: grote schermen met interessante, maar niet ondertitelde beelden, heb ik een oplossing. Op Kerknet vinden jullie de toespraak van de paus in het Nederlands om die nog eens door te nemen. Proficiat en hartelijk dank voor jullie getuigenis, Riet en Casper, jullie leren ons dat WJD staat voor: ‘samen de vreugde van het geloof vieren’.
Michèle Westelinck
