De schandalen rond kindermisbruik die de kerk en geloof weer een mokerslag toedienen, bewijzen dat zelfs sommige ambtsdragers in het verleden geen flauw benul hadden van wat christen zijn inhoudt en een leven leiden die naam onwaardig. Reden te meer om voor een keuzekerk te gaan, een kerk waar inhoud op drukte primeert, met authenticiteit als wachtwoord.
De marskramer
Na een welkomstwoord van deken Jo licht pastoor Walter aan de hand van een schilderij van de schilder Jeroen Bosch – de marskramer- toe dat christen zijn een bewuste keuze vergt. De christen wil een andere weg gaan dan Jan Modaal. Hij zegt het leven vanuit zijn ego vaarwel en gaat op een dieper niveau leven, innerlijk gekeerd naar God. Het ego is enkel uit op gewin, genot en gemak. De mens die zich bekeert kiest voor samenleven, voor verbinding met zijn medemensen en met diep in zich de Verrezen Jezus. De eerste christenen werden mensen van de weg genoemd. Inderdaad christen worden is nooit af, het is een proces van veel vallen en telkens opstaan.
Wie meent te staan ziet toe dat hij niet valt (1 Korintiërs 12)
De marskramer op het schilderij kijkt immer met een tikkeltje heimwee naar zijn oude leven, verbeeld door een bouwvallige herberg met in de nok een duiventil, symbool van onstandvastigheid en voorlopigheid. Hij kiest er voor een stabiel mens te worden, een mens die betrouwbaar is. Op de weg die hij gaat wachten hem heel wat te overwinnen obstakels. Een puntig hek met daarop een ekster, symbool van de verstokte zondaar. Verderop lig op de weg een stier en in de boom naast de weg zien we een koolmeesje –symbool van de onschuld– en een steenuiltje, metafoor van de duistere krachten die de mens steeds dreigen te overweldigen. De marskramer draagt op zijn rug een mars, een mand. Ieder van ons draagt zijn verleden mee. Een kwetsuur aan zijn been is omzwachteld. Het oude, egoïstische leven heeft hem gekwetst maar hij heeft eruit geleerd.
Christen zijn is samen met andere mensen, die voor deze weg gekozen hebben, op tocht gaan. Bewust van onze zwakheid en wispelturigheid zoeken we onze kracht niet bij onszelf maar bij God diep in ons uit wiens barmhartigheid wij leven. Dat geloof geeft ons de kracht om telkens op te staan en weer verder te gaan. Bereid zijn gevormd te worden is besluiten met Gods hulp, een standvastig en liefdevol mens te worden.
Praktische afspraken
Na de inleiding van Walter licht Lea toe hoe we ons kunnen inschrijven, wat van ons verwacht wordt en wat de vormingsmomenten aan inhoud bieden. De ouders en kinderen krijgen nog even de nodige tijd om hierover na te denken voor ze via de dekenale website kunnen inschrijven. We sluiten de avond af met een gebedsmoment.
We wensen ouders en kinderen die zich in de komende weken inschrijven een mooie tocht toe doorheen het rijke landschap van ons christen zijn.
Ook belangstellenden zijn van harte welkom op de verschillende samenkomsten, zij hoeven uiteraard niet in te schrijven.
Walter Van Der Meulen, priester
