Waar komt Vaderdag vandaan?
Zondag 11 juni is het Vaderdag, een feestdag ter ere van vaders. Net als Moederdag vindt Vaderdag zijn oorsprong in Amerika. De moeder van Sonora Smart Dodd uit Washington stierf na de geboorte van het zesde kind. Haar vader hertrouwde nooit en voedde zijn zes kinderen alleen op. Toen ze zelf volwassen was, realiseerde Sonora zich hoe zwaar dit voor hem moet geweest zijn. Daarom wou ze haar vaders onbaatzuchtigheid, moed en liefde onder de aandacht brengen. De eerste Vaderdag werd gevierd op 19 juni 1910, de maand waarin Sonora’s vader geboren werd. Het duurde evenwel tot 1972 voor een presidentiële verklaring werd ondertekend waarin de derde zondag van juni uitgeroepen werd tot nationale Vaderdag. Vele landen namen dit idee over. In het merendeel van België viert men dit een week eerder.
Viert vader!
Wereldwijd worden vaders op Vaderdag in het zonnetje gezet. Het geven van een zelfgemaakt cadeautje door de kinderen en het verzorgen van een ontbijt op bed is populair. Menig winkelier houdt deze dag onder de aandacht omdat voor veel vaders een Vaderdagcadeau wordt gekocht. Een stropdas, aftershave en allerhande gadgets vinden we vaak in het lijstje. Samen tijd doorbrengen met het gezin is echter het beste Vaderdagcadeau, volgens een papa. Een uitstekende gelegenheid om een gezinsuitstapje te plannen en met wat geluk schijnt de zon. Om je liefde te tonen is het niet belangrijk hoeveel geld je uitgeeft maar welke gedachte je eraan geeft!
Geëvolueerd vaderbeeld.
Onvoorwaardelijke liefde is het basisrecept voor ouderschap. Dat durft in de praktijk wel eens tegen te vallen, wanneer de baby onophoudelijk huilt of wanneer een opstandige puber je het bloed onder de nagels vandaan haalt. De band tussen moeder en kind is buitengewoon. Er is echter geen reden waarom vaders geen bijzondere band met hun kind zouden hebben. Het beeld van de afwezige en strenge vader ruimde plaats voor betrokken en nabije vaders, wat een positief effect heeft op de ontwikkeling van het kind. Er zijn vaders die betreuren dat ze het opgroeien van hun kinderen grotendeels hebben gemist en alleen aan centen verdienen dachten. Als echtpaar gelijkwaardig de vader- en moederrol invullen, is positief voor de partnerrelatie. Iedereen wint bij betrokken vaderschap vanaf het allereerste begin.
Een papa getuigt.
Sebastiaan getuigt over het vaderschap: ‘Vader zijn is meer dan een kind op de wereld zetten. Kinderen vragen liefde en aandacht, ook als je moe bent. Je hebt een voorbeeldfunctie. Zoals alle papa’s probeer ik elke dag de best mogelijke papa te zijn. Ik wil de last van de opvoeding niet al te zeer op de schouders van mijn vrouw leggen. Dat betekent dat ik bijspring als kok, poetshulp en speelkameraad voor de kinderen. Het leuke voor mij als vader is thuiskomen. Ik word elke keer enthousiast ontvangen. Onze kinderen vinden het heerlijk als ik ’s avonds nog even met hen stoei en een verhaaltje voorlees voor bedtijd. In het weekend trekken we er samen op uit naar de speeltuin of het bos. Dan check ik geen werkmails of apps. De kinderen voelen het als ik de frustraties van het werk meeneem naar huis. Maar opvoeden betekent niet alleen leuke dingen doen, maar ook streng en rechtlijnig zijn. Moeilijk is ook mijn bezorgdheid dat onze kinderen iets overkomt of echt gemeend boos worden op hen. Vaak herken ik de eigen fouten in mijn kinderen. Ik hoor mij dingen zeggen tegen hen die ik zelf als kind ongelofelijk irritant vond van mijn ouders. En ik heb geleerd dat in discussie gaan de irritatie alleen maar vergroot. je moet als vader zelf het vaderschap uitvinden, ondanks alle pedagogische raadgevingen en richtlijnen. Maar ik ben me er van bewust dat de ideale vader niet bestaat.’
‘Mijn vadertje, hij was rechtvaardigheid…’
…Hij had de zware last op zich geladen een eerlijk man te zijn in woord en daad.’
Deze beginregels van een bekend gedicht van Marnix Gijsen (1899-1984) zijn toepasselijk op mijn eigen vader die precies 120 jaar geleden geboren werd. Hij was vader van zes kinderen en peter van vijftien kleinkinderen. Als ik aan mijn vader denk, komt mijn moeder automatisch mee in beeld. Zij overleed dag op dag 16 jaar na vader. Mijn ouders voelden en vulden elkaar zo goed aan. Diep gelovig vingen ze samen vol vertrouwen tegenslagen op. Vader Fons was een man zonder veel omhaal van woorden, wars van uiterlijke schijn en eerlijk als goud. Als landbouwer was hij organiserend en vooruitziend. Hij maakte eigen gereedschap en voerde allerlei vondsten uit. Zo vervaardigde hij eigenhandig een boerenkar met reuze karrewielen, die andere landbouwers bewonderend kwamen bezichtigen. Hij liet zijn principes niet in het gedrang brengen, waardoor het wel eens botste met wie rebelleerde in ons gezin. Moeder Adèle streek dan de plooien glad. Toen zijn oudste zoon hogere studies aanvatte, zat hij vaak in diens boeken te neuzen om kennis op te doen. Vader had belangstelling voor het wereldgebeuren, het verleden en de natuur. In de Harmonie speelde hij menig instrument louter op ’t gehoor. Mijn vader had gevoel voor humor in goede dagen en was enorm dankbaar voor de goede zorgen van moeder toen de ziekte hem trof. Hij geloofde in een leven na de dood. Maar vader leeft ook voort in de daden die hij stelde en de sporen die hij achterliet. Het is aan ons, kinderen, om die door te geven.
Agnes De Mulder
