Laat het ‘Pinksteren’
Het woord ‘Pinksteren’ gebruiken we voor het feest van de vijftigste dag na Pasen. In het Grieks pentèkostè (pentè betekent 50), in het Frans Pentecôte. De boeken van Lucas, het evangelie en de Handelingen van de Apostelen, verhalen ons over de belofte van de Geest en het komen van de Geest over de bange leerlingen in een cenakel.

 

In het evangelie van Johannes lijken Pasen en Pinksteren eerder samen te vallen: ‘De eerste dag van de week waren de leerlingen samen … Jezus verscheen in hun midden … en zei: ontvang de heilige Geest’. Hij kwam bij hen met een boodschap van vrede. ‘Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft zo zend ik u. Ontvang de heilige Geest’.

Maar ‘Pinksteren’ kan ook een werkwoord zijn. Het verwoordt een gebeuren, waardoor het leven van mens en wereld zich vernieuwt en verandert, dank zij het werken van de goede Geest. De werken van de Geest zijn volgens de Galatenbrief van de apostel Paulus: Liefde, Vreugde, Zachtheid, Vrede, Geduld, Vriendelijkheid, Goedheid, Trouw, en Eenvoud. Het zijn waarden die in schril contrast staan met wat heden zo hoog wordt aangeprezen: opkomen voor jezelf, niet omzien naar een ander, concurreren met de ander, zorgen dat je de eerste en de beste bent, werken met je ellebogen om zelf vooruit te komen ten nadele van anderen, macht en bezit als hoogste doel stellen, ‘cool’ ageren, enz.

De eerste gedachte die wij uit de teksten kunnen halen is dat Christenen gezonden zijn, een missie hebben. Wie gelooft mag zich niet opsluiten in de besloten kring van gelijkgezinden, maar wordt gezonden om de wereld en het leven in te stappen met de boodschap die Jezus aan zijn leerlingen en dus ook aan ons toevertrouwde.

Geen boodschap enkel voor eigen volk, maar een boodschap voor alle volkeren en naties. Want iedereen hoort hun spreken in hun eigen taal, zegt het pinksterverhaal. Het grote wonder van Pinksteren geschiedt daar waar grenzen worden doorbroken en eigen cultuur en taal worden overstegen; waar mensen, hoe verscheiden ook, één worden in geloof en liefde, en afstemmen op die éne boodschap van vrede. Daartoe ontvangen wij de Geest.

Jezus zelf is ons voorgegaan op de weg van de zachte waarden, van de zichzelf gevende liefde. Hij liet het ‘Pinksteren’ in hun midden. Gelovigen moeten begeesterde mensen zijn die hun nek uitsteken omwille van het onrecht dat anderen wordt aangedaan en zijn niet bang partij te kiezen voor hen die in onze samenleving worden vergeten. Begeesterde mensen zijn ‘geestige mensen’; zij geven iets van die Goede Geest door aan anderen en veranderen het gelaat van een samenleving. Er gaat iets van hen uit waar mens en samenleving beter van worden. Het was immers Jezus’ Belofte dat Hij ons niet verweesd zou achterlaten … maar ons nabij zou blijven als de ‘levende’. Pinksteren is dus niet alleen een hoogdag, het is tevens het hoogfeest van alle mensen die Gods Geest kansen geven in hun leven en elk met eigen talenten het laten ‘Pinksteren’ in onze parochie, in onze verenigingen, in ons gezin, in onze familie, in onze samenleving, op school en op het werk. Mensen die iets uitstralen, die Gods liefde voor mens en wereld alle kansen geven. Bewogen mensen die een beweging ten goede realiseren. Mensen vol enthousiasme!

Dit Pinkstergebeuren wordt mooi vertolkt in de eerste lezing van Pinksteren, uit het verslagboek van de eerste kerk: de Handelingen van de Apostelen. De bange leerlingen, die zich hadden opgesloten in hun cenakels, worden opeens vurige getuigen van de Blijde Boodschap. Geen boodschap enkel voor eigen volk, maar een boodschap voor alle volkeren en naties. Want iedereen hoort hun spreken in hun eigen taal.

Vandaag moeten wij die goede Geest brengen in een geestelijk uitgeholde wereld. In een wereld die lijdt onder zoveel ellende en pijn, door tegenslagen, door oorlog, onrecht en machtsmisbruik. Een wereld waar ‘brood en spelen’ hoogtij vieren. Hoewel christenen een minderheid worden in onze westerse samenleving en de invloed van kerk en geloof vermindert, toch kunnen wij dank zij de goede Geest een nieuw élan geven aan het leven. Een detail in het pinksterverhaal: het spreekt ons van het derde uur. Dat is negen uur in de morgen. Het is het moment waarop veel mensen hun dagelijkse activiteiten zijn gestart. Elke nieuwe morgen kan een pinksterwonder inhouden; zoveel kansen om de goede Geest te brengen overal waar wij komen doorheen onze goedheid, ons geduld, onze barmhartigheid, onze trouw aan mensen en onze mildheid in de omgang met hen, in een vriendelijk gebaar en een bemoedigend woord, in de vergeving die wij elkander schenken en de vreugde die wij met elkaar delen. Laat ons op het feest van Pinksteren samen bidden: ‘Kom heilige Geest en ontsteek in ons het vuur van uw Liefde.’

Paul De Craene

 

Zoeken

Dekenaal nieuws