Hij laat hen vertellen over Jezus en over wat de schriften zeggen. Hij zei: ‘Jullie zijn zo traag van hart. Wat leeft er diep in uw hart?’ Verrijzenis is niet iets wat je van buiten constateert. Hun ogen, de ogen van hun hart gaan open en ze getuigen niet over wat zij hebben gezien, maar over wat zij in hun gesprek hebben gevoeld: ‘Stond ons hart niet in vuur en vlam, toen Hij met ons sprak.’ Op hun tocht wakkert Jezus het vuur aan dat in hun hart brandde, maar dat op een laag pitje stond door de ontgoochelingen die zij hadden meegemaakt.
Ook ons geloof staat soms op een laag pitje en wij hebben het vuur, die goede Geest van Jezus nodig om als gelovige verder op weg te gaan, zowel persoonlijk als in een kerkgemeenschap.
Ook wij moeten net als de Emmaüsgangers terug naar Jeruzalem gaan, naar het kruis en de pijn die wij samen meemaken en de onmacht die ons tekent. Laten ook wij zoals de Emmaüsgangers onze onmacht, onze teleurstelling en onze opstandigheid erkennen, om alle pijn en ellende die wij vandaag meemaken, in het lijden, het kruis en de dood van zovele mensen. En bidden ook wij: ‘Blijf bij ons, laat ons niet alleen.’ Moge Zijn Woord ook ons de kracht geven om op te staan en hoopvol samen op weg te gaan. En inderdaad op die tocht mogen ook wij mensen ontmoeten die ons hoopvol toespreken, die ons geloof versterken en ons hart terug vervullen van liefde. In dat samen op weg gaan en in het samenzijn: in het samen breken van het Brood, herkennen wij, zoals de Emmaüsgangers, Hem opnieuw als de Aanwezige die met ons op weg gaat naar een nieuwe toekomst. Hij is daar waar mensen in gemeenschap het leven breken en delen. Juist dat wordt gesymboliseerd in het delen van brood en beker, in de eucharistie.
Waar mensen met hun hart bij Jezus zijn ontdekken zij in Zijn woord en in het teken van Brood en Wijn, dat Hij de aanwezige is en blijft, die met ons meegaat naar een nieuwe tijd.
Zijn Liefde voor mensen is bron van leven, ja van Leven voor altijd
Paul De Craene
