Een radicale keuze
Foto: Het 1000 jaar oude kerkje van Waha , voorbij Namen. Tijdens uw vakantiedagen eens bezoeken!

Van het evangelie van Lucas wordt wel eens gezegd dat het één reisverhaal is. Jezus is er steeds op weg, op weg naar Jeruzalem. Het is zijn Weg; een radicale keuze. Hij weet wat Hem daar te wachten staat. De Stad van God, waar Hij zijn leven zal geven uit liefde voor God en de mensen. Het is ook de keuze die Hij van zijn volgelingen verwacht. In Jezus’ voetspoor hun leven geven uit liefde voor God en Zijn mensen. Een keuze die ons vandaag bijna doet denken aan het leven van heiligen en alle mensen die een radicale levenskeuze hebben gemaakt of vandaag nog waar maken voor God en Zijn Volk. Ook zij verlaten dikwijls wat hen dierbaar is om hun leven te wijden in radicale dienstbaarheid. Maar is er dan eigenlijk nog verschil tussen overtuigde gelovigen en fundamentalisten, die ook uit naam van hun geloof onheil en ellende, ja zelfs oorlog, brengen onder de mensen? Jezus vraagt niet om een principiële radicaliteit die leidt tot een blinde gehoorzaamheid. Een radicalisme dat leidt tot een fanatieke levenshouding en een scheiding tussen ‘wij’ (de goeden) en ‘zij’ (de slechten). Dus tot een scheiding en een tegenover elkaar stellen van mensen en volkeren. Met alle gevolgen: oorlog, vijandschap, aanslagen, verdeeldheid, enz.

Wie kiest voor het evangelie en om Jezus te volgen kiest nooit voor de dood van anderen! Bij Hem gaat het om de radicaliteit van de Liefde, van openheid voor anderen, voor de welwillendheid in omgang met hen die onze overtuiging niet delen. Wie kiest voor het evangelie is bereid om zijn leven te geven uit zorg en liefde voor iedere medemens. Wij denken hierbij aan de radicale keuze van pater Damiaan voor de melaatsen, aan de radicale inzet en zorg van aartsbisschop Romero voor de armen in zijn bisdom en land, aan een pater Kolbe die in de concentratiekampen sterven wou om het leven van een Poolse vader te redden, aan de strijd van zovele vakbondsmensen in Zuid-Amerika om meer gerechtigheid voor de arbeiders, aan de dagelijkse inzet van Zuster De Vos, voor de huisarbeidsters in India, aan Mother Theresa en haar medezusters in de zorg voor zieken en stervenden, enz. In het evangelie gaat het over de openheid voor het geluk van allen en over de barmhartigheid waarover Jezus zo dikwijls sprak. “Barmhartigheid is de ultieme en allerhoogste daad waardoor God ons tegemoet komt in zijn Zoon,’ zegt paus Franciscus.

Jezus vraagt ons om met hart en ziel voor Hem en voor zijn Boodschap van liefde te kiezen. De Mensenzoon is niet gekomen om zijn hoofd neer te leggen bij het bestaande onrecht. Maar om vanuit een groot vertrouwen in Gods nabijheid zich te geven voor de mensen, het meest voor de minsten, om gerechtigheid en vrede te brengen. Het verlangen en de onrust om het komen van Gods Rijk moet onze drijfveer zijn. Getuigt ons leven van enthousiasme om Gods droom tastbaar en zichtbaar te maken en mee te werken aan het komen van zijn Rijk op deze wereld, zoals Jezus het ons heeft voorgedaan? Ook al zie je niet direct de resultaten van je inzet, blijf er in geloven dat wat in liefde is gezaaid eenmaal zijn vruchten zal opbrengen. ‘Wees niet bang om lief te hebben, in de liefde kun je moeilijk overdrijven’, zei paus Paulus VI. De mooiste investering die een mens in zijn leven kan doen is liefhebben. Die liefde brengt altijd, vroeg of laat, vruchten op.

Het vertrouwen dat Jezus vraagt is drievoudig. Eén: dat wij blijven vertrouwen in Gods nabijheid. Twee: dat wij ons blijven inzetten voor een wereld zoals God die wil. Drie: dat wij het niet opgeven, ook als wij niet direct de vruchten van onze inzet zien. Daar zal God wel over waken. Jezus gaat vastberaden zijn weg naar Jeruzalem. Hij vreest het ontij, de tegenwerking en het kwade niet. Hij blijft goed doen en vertrouwen op Gods leven-gevende liefde, die eenmaal alle kwaad overwint.

Pastoor Paul

Zoeken

Dekenaal nieuws