Jezus geeft ons de regel om ‘zeventig maal zeven maal’ te vergeven. Tegenover wraak plaatst hij vergeving. Aan welke fouten en misstappen dacht Petrus als hij aan Jezus de vraag voorlegt over het aantal keren dat wij moeten vergeven? In zijn vraag voel je ook de spanningen van de eerste christengemeenschap en van elke gemeenschap. Spanningen ontstaan door botsing van karakters, verschil in visie en project, drang naar macht en eigen gelijk, woorden die kwetsen, gebaren die schade toebrengen, oneerlijke handelingen.
Petrus stelt de vraag ‘Hoeveel keren moeten we vergeven?’ Daarmee laat hij horen dat vergeven moeilijk is … want het kwaad herhaalt zich en komt zo dikwijls terug. Met zijn antwoord geeft Jezus aan dat wij steeds bereid moeten zijn om te vergeven. Wij mogen niet ophouden vergeving te schenken en te werken aan verzoening. Het waarom is voor hem heel eenvoudig. ‘t Steunt op de goedheid en barmhartigheid van God zelf. God schenkt steeds vergiffenis. Hij is daarin de eerste. Jezus brengt in het evangelie de onbegrijpelijke liefde van God onder ons. Die goedheid van God moet bij de mens een dynamiek van barmhartigheid inzetten. Wie van God vergiffenis krijgt, moet eveneens vergiffenis schenken. Vergiffenis schenken is moeilijk. Slachtoffers van geweld en hun familieleden staan voor een zware beslissing, wanneer zij geraadpleegd worden of een misdadiger vervroegd vrijgesteld mag worden. Europa draagt nog steeds wonden van oorlogen, en heeft geleden onder de verdeeldheid van de christenen. De verzoening verloopt moeizaam.
Frère Roger,de stichter van Taizé, heeft zijn ganse leven geijverd voor verzoening. Hij heeft bijgedragen aan de opbouw van Europa door jongeren in Taizé te onthalen en hen in hun land op te zoeken. Broeder Alois, zijn opvolger, kreeg van zijn voorganger een bondige raad mee: "Zowel voor de prior als voor de broeders zijn onderscheiding, geest van barmhartigheid, onuitputtelijke goedheid van het hart onvervangbare gaven." Kardinaal Danneels zei eens: “Het is beter tegen iemand ‘Ja’ te zeggen dan ‘neen’.” Beter verzoening te brengen dan iemand af te schrijven. Goede vrienden, moge onze goedheid en barmhartigheid een afstraling zijn van Gods goedheid voor iedere mens. Dat houdt geen ontkenning in van het kwaad dat wordt aangericht maar wel de bereidheid om de kwetsuren van het kwade te genezen en niet nog eens te verzwaren door hardvochtigheid. Broeder Alois: "Opdat het geloof in de goedheid van God geloofwaardig zou zijn, moet zij gestalte krijgen in een leven van eenvoud en goedheid.” Mogen wij steeds aanvoelen dat het gemeenschapsleven in onze kerk een teken van verzoening kan zijn. Dat is de eerste roeping van elke christen.
Paul De Craene
