Jezus volgen
Ik had reeds begrepen dat christen zijn betekende het voorbeeld van Jezus te volgen. Ik begreep dit vanuit de opdracht van het doopsel. Een maatschappelijk engagement gericht op dienstbaarheid en solidariteit was de invulling van de boodschap van het leven van Jezus. Een teveel aan activisme heeft me wel gehinderd in de verdieping van het fundament van dit engagement. Mijn engagement, sterk gedreven door mijn geloofsovertuiging en de navolging van Christus, miste het verticale perspectief. In de school voor geloofsverdieping werd die dimensie geduid door de figuur van Christus als Gods veelgeliefde Zoon. Het ultieme offer van de dood van Zijn Zoon en de verlossing is een geweldig appel van God om met Hem in verbondenheid te leven. God vraagt een keuze van mensen: toe te treden tot Zijn verbond.
Stem van God
Ik heb ongetwijfeld op vele momenten de stem van God niet gehoord. Er was te weinig tijd voor stilte, gebed, bezinning. Ik herinner me wel nog zeer goed in mijn studententijd een verblijf van enkele dagen met een vriend in Taizé. Daar was die stem wel te horen, omdat de omstandigheden er waren om te luisteren. Ook nog hebben enkele priesters mijn leven richting gegeven en vertolkten ze bij mij, bij nader inzien, de stem van God. André Huysman, was mijn mentor in mijn leiding nemen en geven in het lokaal jeugdhuis, waar we in een stedelijke context jonge mensen kansen gaven en inspireerden tot maatschappelijk engagement. Mijn titularis in het Sint-Lievenscollege in Gent, Paul Heirwegh, gaf vertrouwen en moedigde eindeloos aan. Hij gaf inspiratie, context en achtergrond tot sociaal engagement in de voetsporen van Christus. Zijn attitude van geloven in mensen en telkens opnieuw kansen geven, was ongetwijfeld een illustratie van het oneindig geloof in mensen, dé kernboodschap van ons geloof, ons voorgeleefd door Jezus. Dit heeft zich vertaald in een activistisch engagement in het project “Hoeve Lootens” te Wondelgem. Rondom en in een onwaarschijnlijk mooie en authentieke 17de-eeuwse hoeve, organiseerden we er opnieuw ontmoetingskansen voor mensen en lokale verenigingen. Dat werkt begeesterend: meer dan honderd vrijwilligers voelden zich hierdoor onmiddellijk aangesproken.
Dienst aan God
Mijn christelijk geïnspireerd politiek engagement had een andere dimensie. Geloof en politiek zijn van een andere orde. Geloven heeft een transcendente dimensie: het gaat om de dienst aan God. Politiek heeft een wereldlijke dimensie. Politiek gaat om het leven hier en nu. De scheiding van Kerk en Staat is zeer belangrijk. Door de identificatie van de Kerk met de wereldlijke macht verliest godsdienst haar eigenheid en de kern van haar boodschap. Er is een grote afstand tussen het christelijk ideaal en het machtsdenken van de politiek. Er gaapt een grote kloof tussen het ethisch idealisme en het politiek realisme. Politiek is de kunst van het haalbare. Christelijke politiek is dus niet mogelijk. Politiek vanuit een christelijke visie wel en daarom meer dan de moeite waard. Mijn politiek engagement was geënt op de waarden van solidariteit, rechtvaardigheid en naastenliefde. Ze was gelimiteerd door de limiet van de politiek zelf: het haalbare, het realiseerbare. Het kwam erop aan de lat zeer hoog te leggen en samen met bondgenoten, met werkkracht en dossierkennis, in dialoog en op basis van argumenten, het maximaal haalbare trachten te bekomen. In ethische dossiers is dit dikwijls gelukt en tevens daar waar het fundamenteel respect voor de menselijk persoon op het spel stond. De confrontatie van de waarden waarin je gelooft en het politieke debat rond mediatieke en gevoelige justitiedossiers is geweldig uitdagend, verleidelijk en een beetje verslavend. Het was intensief, opslorpend en tijdrovend en daardoor ontbraken de omstandigheden om even tot rust te komen en ruimte te laten om Gods stem toe te laten. En toch was die aanwezig !
De rol van mijn echtgenote
Thuis wachtte op mij steeds degene die mij de spiegel voorhield en mij terug met beide voeten op de grond plaatste. Zij heeft onze kinderen gemaakt tot wat ze geworden zijn: enthousiaste jonge mensen die waardegedreven hun plaats vinden in een diverse samenleving via ontmoeting met anderen. Ze was het duiveltje-doet-al om thuis en op kantoor alle gaten dicht te rijden. Ik heb dikwijls gefaald, maar kon uiteindelijk steeds op haar terugvallen. Haar aanwezigheid en liefde beschouw ik als een teken van hoe het leven van God concreet kan worden gemaakt. En bij het einde van mijn loopbaan wees ze mij op de kans de school voor geloofsverdieping te volgen. Zij had die zelf gevolgd enige jaren geleden. Ik kon niet weigeren: aan die roeping mocht ik niet weerstaan. Ik voelde de nood aan verdieping, aan beter inzicht. Ik had er nooit tijd voor gemaakt. Ik heb me bovendien dikwijls zo onmondig gevoeld in de uitdrukking van het wezen van mijn geloof. Deze behoefte was des te groter, gelet op onze leeftijd van 70 jaar. De tijd die ons rest, is beperkt. Het was nu dat we het moesten doen.
Samen geloof verdiepen
De school voor geloofsverdieping is daar een geweldig antwoord op. Dat wij dit samen kunnen doen is een ongelofelijke meerwaarde. We kunnen er samen over praten, onze inzichten delen en, vooral, het brengt ons dichter bij mekaar. We zijn de vrienden van de school dankbaar, dat zij ons daarbij tot steun en inspiratie zijn. Het is onze plicht dit te valoriseren. Dit kan in nog heel wat engagementen, die we hebben in het christelijk geïnspireerd middenveld en gewoonweg in de ontmoetingen met mensen. Dit moet ook in een geseculariseerde omgeving. Zoals kardinaal Jozef De Kesel schreef is “het de opdracht van de Kerk te zorgen voor de uitbouw van de territoriale pastoraal waarbij het er om gaat dat er voldoende plaatsen zijn voor reëel christelijk en kerkelijk leven met een uitstraling naar buiten.” Hier ligt ook het antwoord op de vraag of “ roepingenzondag “ uitsluitend gaat over “ roepingen om priester of kloosterling te worden “. We hebben zeker een geweldige nood aan priesters, kloosterlingen -mannen en vrouwen- die voorgaan en inzicht en weerbaarheid verschaffen. Zij moeten de leken mondig maken om in staat te zijn te getuigen en uit te stralen dat ze toebehoren aan Jezus en wat het betekent met Hem in verbondenheid te leven. Die leken hebben een cruciale plaats in een seculiere samenleving. In de school voor geloofsverdieping wordt het heerlijk omschreven: “De kernexplosie van Gods liefde op Golgota roept alle gedoopten op tot een kettingreactie van verzoening en dienstbare liefde die de verlossing van Godswege in onze wereld zichtbaar maakt.“
Ik wil nogmaals kardinaal De Kesel citeren: “God is op zoek naar de mens, God wil het leven delen, God verzamelt een volk. De kerk is de gemeenschap van de christenen geroepen om midden de wereld teken van Gods liefde te zijn in woord en daad.(ibidem)”
Er is geen mooiere opdracht, ook wanneer ge 70 of ouder zijt.
Tony Van Parys
