Kerk op een keerpunt
Lezend trekt Cyrillus van Jeruzalem mijn aandacht. Hij was bisschop in de vierde eeuw. Hij wordt geen al te groot theoloog genoemd, maar wel een goed organisator binnen de toenmalige christelijke kerk. Een kerk, die meer en meer aan belang won. Een kerk die toen op een keerpunt stond….Analoog met onze kerk die vandaag op een keerpunt staat…
“Tot drie keer toe zijn jullie ondergedompeld in het water en elke van de drie keer bent u er weer uit boven gekomen, om de drie dagen te symboliseren die Christus begraven is geweest. Zoals wie zich in de nacht bevindt niks ziet, en wie zich daarentegen in de dag bevindt van het licht geniet, zo is het ook met jullie (gedoopten). Jullie zijn in het net van de kerk gevallen; vlucht niet, opdat Jezus je aan zijn haak slaat, niet om je de dood, maar om je de verrijzenis na de dood te geven…” (tweede mystagogische catechese).
Paasgeloof
Dat brengt ons meteen bij de essentie van ons paasgeloof: wij delen door ons doopsel in Jezus’ sterven én verrijzen…Dit gebeurt op het einde van ons leven, maar ook veel vroeger, nl. bij het begin ervan. Bij ons doopsel is er een keerpunt, worden wij tot nieuw leven opgewekt! Wij worden uitgedaagd hier en nu...er op zo’n wijze voor elkaar te zijn, dat ‘paradijselijke lichtpunten’ kunnen en mogen doorbreken, in dit leven! Dat heeft al van doen met een wijze van leven, die Jezus ons heeft voorgeleefd en die wij vandaag tot de onze kunnen maken.
Ons doopsel
Door de verrijzenis van Jezus zegt God als het ware: ‘deze levenswijze heeft toekomst, ik sta erachter…’ Gods handtekening onder het leven van Jezus is voor ons de uitnodiging in Zijn Geest te leven…waarbij Liefde de inzet van het keerpunt kan zijn…Ook onder ons leven zet God, in het doopsel, Zijn handtekening. Daarom juist neemt bisschop Lode ons mee om de komende twee jaar na te denken over ons eigen doopsel. Wat betekent dat eigenlijk voor ons ‘gedoopt zijn’?
Ons keerpunt
We kunnen ons afvragen: heb ik zo’n keerpunt bewust meegemaakt? Ga ik voor vrede? Kan ik loslaten wat mij onderdrukt, de dingen waar ik slaaf van ben? Kan ik trouw zijn en blijven? Zijn alle mensen bij mij welkom, ook diegenen die mij niet liggen? Stralen wij als individu van een geloofsgemeenschap en als geloofsgemeenschap ‘tout court’ de Paasvreugde uit? Of zijn we eerder ‘pietepeuterig’ bezig met ‘klein menselijkheden’? Durven we positief naar de toekomst kijken? Ieder van ons wordt uitgenodigd deze vragen te beantwoorden...en naarmate we meer positieve antwoorden kunnen geven (keerpunten) zal onze glimlach groter worden. En mét die glimlach zal het des te meer overtuigend klinken: Hallelujah Christus leeft!
Zalige Pasen voor jullie allen!
Deken Jo
