Aanstelling Deken Jo Mattheys (c) PVH
Nieuwe dekenaten…In 2016 werden in ons bisdom tien nieuwe dekenaten opgericht. In oktober van dat jaar werden door de bisschop voor een termijn van 6 jaar voor het dekenaat Dendermonde de dekenale ploeg én deken aangesteld. Ik herinner mij een mooie viering met bijzonder veel aanwezigen; een gelegenheidskoor, samengesteld over oude parochiegrenzen heen; een receptie, met als rode draad vriendschap en ontmoeting. De toon leek gezet…

Nieuw mandaat voor zes jaar…

Inmiddels zijn we zes jaar verder. Ik heb, enkele maanden geleden, tijdens de dekenvergadering sterk aangedrongen op een individueel overleg tussen de bisschop en de dekens. Mijn bedoeling was tot een evaluatie te komen waarbij ook de verdere toekomstverwachtingen aan bod konden komen. Die gesprekken zijn afgerond. We staan klaar om op de ingeslagen weg verder te gaan. Inzet blijft het prachtige pastorale project van de Nieuwe Parochie. Het is een positief project dat mensen wil verzamelen in al hun verscheidenheid. Het is geen louter binnenkerkelijke aangelegenheid die door herstructurering zoekt hoe we kunnen overleven.’, zo schrijft bisschop Lode. Ik nodig u uit om de visietekst van de bisschop te lezen. De tekst is heel gemakkelijk te vinden via kerknet. De bisschop formuleert er zijn inzichten rond de nieuwe parochie en gaat in gesprek met de tegenkantingen, want die waren én zijn er!

Nieuwe parochies…

Binnen de tien dekenaten tracht men te groeien naar 34 nieuwe parochies. Het is de bedoeling het christelijke en het kerkelijke leven te verbinden en vitaliteit te geven aan het leven in de plaatselijke geloofsgemeenschappen. De nieuwe parochie is, tot op vandaag een samenwerkingsverband van parochies die vandaag kerkrechtelijk en civielrechtelijk bestaan. Die samenwerking wordt – zo goed en zo kwaad als het gaat - begeleid door een pastoor-moderator. Binnen ons dekenaat is Jan Van Raemdonck moderator voor de nieuwe parochie in Berlare-Zele (Heilige Ludgerusparochie); voor de nieuwe parochie in Lebbeke-Buggenhout (Mariaparochie) is dat Geert Leenknegt en hier ter plekke in Dendermonde werd die taak aan mij toevertrouwd. Wij hebben nog geen nieuwe naam voor de ‘nieuwe parochie in groei’ gekozen. Dat zal pas gebeuren als het project nieuwe parochie ook in Dendermonde, voor het hele gebied, een feit is. Die naamkeuze ligt echt niet in het vuur…

Over de ploegen…

Met de dekenale ploeg pogen we vooral elkaar te beluisteren. We kunnen van elkaars aanpak in de nieuwe parochie heel wat leren. We trachten ook initiatieven te nemen op dekenaal niveau. Ik denk dan aan de aanpak van de huwelijkscatechese, het inrichten van vormingsmomenten, het implementeren van de bisschoppelijke decreten enz. Eens de nieuwe parochies goed draaien wordt het dekenaal niveau hieraan ondergeschikt.

Het beleid in de nieuwe parochie wordt gedragen door een parochieploeg die eveneens wordt aangesteld voor zes jaar. In Dendermonde gebeurde dit nog niet. Nochtans kan ik over heel wat mensen beschikken die mij met raad en daad bijstaan. Wij hebben ervoor gekozen om projectmatig te werken. Elk project betrekt medewerkers. Graag som ik een aantal van die projecten op: project dooppastoraal, project liturgie (dat éénvormigheid beoogt), project geloofsverdieping (geloofsavonden en -vorming), project communicatie (parochieblad, website), project rond materieel beheer… Langzaam maar zeker rollen we de nieuwe inzichten verder uit. Parijs en Rome zijn niet op één dag gebouwd! Het zal trouwens met een aantal van die projectmedewerkers zijn dat we de komende maanden een parochieploeg voor de nieuwe parochie Dendermonde zullen vormen.

Wie het project nieuwe parochie écht genegen is, wie bereid is om zich verder te vormen, wie zijn competenties wil inzetten, wie wil werken binnen het kader van ons bisdom, zal welkom zijn. Ook hier wordt het oude denken vanuit de ‘oude parochies’ verlaten. De parochieploeg van de nieuwe parochie is geen representatiemodel. Ik bedoel dat er geen vertegenwoordiging hoeft te zijn vanuit elke oude parochie. Met de ploeg zullen we werken voor het geheel. Natuurlijk hebben we in onze kerkplekken mensen nodig die zich blijven inzetten voor de goede gang van zaken. Ik ben dankbaar om zoveel inzet van zovele mensen ter plekke!

Een droom…

Zo nu en dan wordt mij wel eens gevraagd naar mijn pastorale plannen en strategieën voor de komende jaren. Ik heb mijn denken – wat dit betreft – bijgesteld. Pastoraal laat zich niet in een keurslijf dwingen. Het komt erop aan te durven dromen. Samen met anderen droom ik van een nieuwe parochie met verzorgde en getrouwe liturgie. Ik droom dat er elke avond wel ‘iets te doen is’ dat van ver of dichtbij met geloof te maken heeft. Ik denk dan aan gebedsmomenten, initiatieven rond geloof en cultuur, een eucharistieviering door de week, bijbelavonden…Waar we samenkomen en organiseren is van ondergeschikt belang…als het maar gebeurt… Dat geldt trouwens ook voor de eucharistie op zondag. De praktijk wijst reeds uit dat we op minder plaatsen zullen vieren in de toekomst. Ook hier brengt de tijd raad. In alle rust wil ik dat met de parochieploeg overleggen en bespreken.

Ook de paus droomt…

Paus Franciscus schreef het onverbloemd in zijn programmaverklaring De vreugde van het Evangelie (2013): “Ik droom van een missionaire keuze die alles kan omvormen en wel zo, dat gebruiken, levensstijlen, werkroosters, taal en elke kerkelijke structuur meer de evangelisatie van de hedendaagse wereld dienen dan zichzelf. De structurele hervorming die voor de pastorale vernieuwing noodzakelijk is, kan slechts in die zin begrepen worden: maken dat ze allemaal meer missionair worden, dat de gewone pastoraal op alle vlakken meer wervend en open wordt; dat ze al wie pastoraal werkzaam is, constant naar buiten gericht houdt, en zo het positief antwoord bevordert van allen aan wie Christus zijn vriendschap aanbiedt” (nr. 27).

Christus in het midden…

Het oude is voorbij, het nieuwe ontluikt…Het cultuurchristendom hebben we verlaten of beter het heeft zichzelf verlaten én dat is heel logisch. De omliggende cultuur is danig veranderd, zodat deze haaks op het christendom zelf komt te staan. Daarom juist moeten we terug naar onze wortels en dienen we ons te verdiepen in die mooie parel, die ons geloof is. Het best voel je dat aan als je met jonge mensen spreekt, die gelovig zijn en regelmatig eucharistie vieren. Ze zijn niet groot in aantal en hebben heel concrete vragen naar diepgang in liturgie en gebed. Ik voel, doorheen gesprekken aan, dan hun geloof hun leven bepaalt…Ze hebben Christus in het midden geplaatst en willen daarvan getuigen in de wereld. Ik ben bereid van die jonge mensen te leren, jij ook? Een uitdaging voor de dag van morgen.

Deken Jo

Zoeken

Dekenaal nieuws