Foto Pascal Veeckman.
19 dinsdagavonden trok ik naar het Sint-Baafshuis in Gent om er de 'School voor Geloofsverdieping te volgen. Na zoveel jaren weer eens op de schoolbanken met in het begin vragen en onzekerheid...'wat zou het worden?' Negen maanden later is de balans meer dan positief en kan ik aan iedereen alleen maar aanraden om zelf deze geloofsavonden eens te volgen. En wees gerust...we zijn op het vlak van geloof nooit 'afgestudeerd', halen we nooit een 'einddiploma'. Iedere dag weer gaat onze ontdekkingstocht en de verdieping van ons geloof verder. Na negen maanden voel ik mij net als de andere deelnemers 'opnieuw geboren'.

Verbonden met God

“Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, vertrouwen, zachtmoedigheid, zelfbeheersing. Tegen zulke dingen richt de wet zich niet.” (Galaten 5, 22-23) In de NBV 21 klinkt de laatste zin “Er is geen wet die daar iets tegen heeft.” Ik kan niets anders zeggen, dat deze passage de beste samenvatting is, die ik kan geven over mijn gevoel, evaluatie rond deze School voor Geloofsverdieping. Ook Johannes (17, 6-11) zegt het: “Ik heb uw naam geopenbaard aan de mensen uit de wereld, die U mij had toevertrouwd. Ze waren van U, en U hebt hen aan mij toevertrouwd. Ze hebben Uw woord ter harte genomen. Nu erkennen ze dat alles wat U mij gegeven hebt, van U komt. Want de woorden die U mij gegeven hebt, heb ik aan hen doorgegeven, en zij hebben die aangenomen: ze hebben naar waarheid erkend dat ik van U ben uitgegaan; ze hebben geloofd dat U mij hebt gezonden. Voor hen bid ik. Niet voor de wereld, maar voor hen die U mij hebt toevertrouwd, bid ik, omdat ze de Uwen zijn- al het mijne is trouwens het Uwe en al het uwe is het mijne – en omdat in hen mijn heerlijkheid zichtbaar is geworden. Ik ben al  niet meer in de wereld, maar zij, zij blijven in de wereld achter, terwijl ik naar U toekom. Heilige Vader, bewaar hen in uw naam, die U mij hebt toevertrouwd, opdat ze één mogen zijn, zoals Wij.”

Ik heb (weer) geleerd, dat als ik verbonden blijf met God, ik ook groei in de vruchten die zijn Geest geeft. Ik voel mezelf rustiger, dankbaarder, zachtmoediger, enz. dan vóór de start van de school. Het gaat hier duidelijk niet alleen om ‘opleiding’ (wat voor mij zich op een intellectueel, cognitief en rationeel niveau situeert) maar ook en vooral om ‘vorming’ (als persoon, op attitudevlak, op emotioneel-inhoudelijk vlak).

Synodale kerk

Een ander pluspunt is mijn beter begrip van en voor de synodale kerk, de synodale weg, die Paus Franciscus opgezet heeft. Ik ben ook (nog) meer beginnen lezen en opzoeken over ‘geloof’ en ‘geloofswegen’. Dit is voor mij geen eindpunt. Afstuderen kan gewoonweg niet. Ooit schreef ik op LinkedIn het volgende: “"Leven is loslaten" is een volkswijsheid die van generatie naar generatie overgeleverd wordt. Iedere nieuwe stap, die we zetten betekent ook iets anders loslaten, niet meer doen, anders doen. Elke nieuw verworven competentie impliceert andere, vroeger verworven activiteiten loslaten, niet meer doen, anders doen. Bij elke keuze die we maken, verzaken we aan andere dingen. "Kiezen is verliezen", klinkt het wel eens. Maar zou "kiezen" ook niet "winnen" kunnen betekenen? Zouden we niet beter vanuit een positieve houding en benadering vertrekken? En dus ook stellen: "Kiezen is winnen"? En dus de nadruk leggen op wat je hebt en niet op wat je niet hebt. Op het half volle en niet het half lege glas. Vanuit de "kiezen is verliezen"-filosofie kom je ook vaak bij een 'moeten' uit. Je moet goed kiezen om zo weinig mogelijk te verliezen. Je mag je niet vergissen om niet te veel te verliezen. Dit staat haaks tegenover het 'ont-moeten' van Mindfulness. Tegenover het niet-moeten dus. Netwerken is ook iets van 'moeten' geworden. Hoe kan je nu 'moeten ont-moeten'? Moet netwerken net niet iets natuurlijks zijn en spontaan verlopen? Netwerken houdt bovendien ook vaak 'kiezen' in. Je kan niet overal en met iedereen netwerken. In de filosofie van "kiezen is verliezen" wordt dit dan een hachelijke, spijtige zaak. Vanuit de overtuiging dat 'kiezen winnen is', leidt netwerken steeds tot prettige ervaringen. Zolang het maar niet iets van 'moeten' wordt. Leven is loslaten, in alles wat we doen en niet doen.”

In die zin heb ik met de School voor Geloofsverdieping veel gewonnen bij de keuze ervoor. Ik voel met meer verbonden met de Kerk en met de kerk. Vooral als deze zich manifesteert als een dienst aan de mensen, als diaconie. Op geen enkel moment heb ik de School ervaren als dwingend, als forcerend, als overtuigend, als ‘brainwashend’. Ik heb de School ervaren als komend vanuit Gods Liefde, niet om terug te krijgen, maar enkel om te geven. Op die manier ben ik een beter christen aan het worden. Zoals gezegd, de weg is niet af en waarschijnlijk ook nog lang.

Ik heb nog nood aan verdere Bijbelstudie, aan verdiepingen van de verschillende onderdelen, aan een vergelijking van evangelies, aan de studie van parabels.

Jezus, U bent het Licht

Het leerproces, dat we in deze School voor Geloofsverdieping ‘voorgeschoteld kregen, was en is ‘top’. Het starten met de vespers is een heel sterk moment. Er komt als het ware een sacrale sfeer over de groep. Je ontspant gedurende een half uurtje volledig van alle zorgen buiten. Je wordt als het ware binnengezogen in een eenheid, in een proces, in een Geestdrift. De ideale voorwaarden om weer en opnieuw geboren te kunnen worden. Ik heb daar ook de kracht van het zingen en het gebed om te starten en om te eindigen (Jezus, U bent het Licht) ervaren. Sindsdien zing ik veel luider en overtuigder mee tijdens zondagsvieringen (maar misschien niet beter).

Geloofsschaamte

Aan Bisschop Lode, Vicaris Joris Polfliet, Geert De Cubber en Matthias De Blaere, hartelijk dank voor deze unieke ervaring, die mij alleen maar meer zin geeft om mijn geloof verder te verdiepen. In het begin van de lessenreeks had ik last van wat ‘geloofsschaamte’: ‘Ik volgde op dinsdagavond een opleiding in Gent’. Ik liet het zo vaag als ik maar kon. Ik moest mij namelijk verontschuldigen bij de vrije radio, waarom ik geen verslag van de gemeenteraden meer kon geven (die steevast de tweede dinsdag van de maand plaatsvonden en quasi altijd samenvielen met de School). Wie zou nu ook begrijpen, dat ik naar de School voor Geloofsverdieping ging? Welke naïeveling zou dat nu willen doen? Ik dus. En na drie avonden, sprak ik onomwonden over mijn dinsdagavonden, over wat ik er leerde, over wat ik er meemaakte. Klaarblijkelijk deed ik dat ook met Geestdrift, want op woensdagochtend bij het koffiekransje stelden mijn collega’s geïnteresseerde vragen over mijn Gentse ervaringen. Van ‘geloofsschaamte’ was en is er geen sprake meer. Ik krijg nu zelfs vragen over ‘synodale kerk’, over ‘vernieuwing in liturgie’, enz.

Ik kijk nu al uit naar de opleiding en vorming rond ‘gebedsleider bij uitvaarten’.

Luc De Donder

P.S. Wie meer info wenst over de School voor Geloofsverdieping kan gerust met mij contact opnemen: lucdedonder@skynet.be. De volgende sessie start in september 2023, maar dit jaar is er in september al de aanvang van een nieuw Bijbels Leerhuis (ccv.be/gent).

Zoeken

Dekenaal nieuws