Je hebt van die momenten, dat het net is alsof de wereld even stopt met draaien. Dat gevoel bekroop ons, wanneer het bericht over het plotse overlijden van Zuster Lieve Beck ons bereikte. Ze was zo verbonden met parochie Dendermonde en het lokale geloofsleven, dat het echt onwezenlijk klonk.
Tijdens het interview met haar, dat in Kerk&Leven op 20 juli (nummer 29) verscheen, getuigde ze van alle plannen die ze nog had. Niet in het minst om deken Jo, Johan Poppe en Walter Van Der Meulen te ondersteunen. Ze maakte een vast onderdeel van het Dendermondse stadsbeeld uit. Met de fiets of schuifelend over het voetpad, je kon niet naast haar kijken. Ze had aandacht voor groot en klein en vond het telkens zo speciaal, wanneer oud-vormelingen haar op straat nog steeds herkenden en aanspraken. Opmerkelijk was ook, dat zij de ‘jongens of meisjes’ niet altijd meer van gezicht herkende, maar wel bij naam. Ze wist daar steeds enkele leuke verhalen of anekdotes bij te vertellen.
Zuster Lieve was een echte ‘duivel-doet-al’, die niet wist wat stil zitten betekende. Zelf keek ze ook niet uit naar een’ rusthuis’, zoals zij het bleef noemen. “Als ik daar geraak, is het gedaan, dan moet ik stoppen, dan zal het niet meer kunnen.” Ze vreesde vooral het menselijke contact te moeten missen. Zelf zei ze daarover: “Ook al gaat de tijd snel, dat is de essentie van mijn leven en geloof: “Je kan niet zonder de anderen”. Net als Christus ben je een mens onder de mensen.”
Eindigen willen we met het laatste gedeelte van het artikel, waar we Zuster Lieve zelf aan het woord laten: “Voor zuster Lieve zijn er twee ‘spreuken’, die haar nauw aan het hart liggen en die goed uitdrukken, wat haar leidt. “Als je ouder wordt, dan weet je zeer goed: ‘De tijd gaat snel, gebruik hem wel’, terwijl je niet zonder mensen kan, zowel in de enge betekenis (congregatie) als in de ruimst mogelijke zin (de grote wereld)”, weet Lieve Beck. Cees den Heyer licht in zijn boek ‘Jezus, een mensenleven’ toe, dat de tweede ‘spreuk’ van zuster Lieve helemaal niet vreemd is. “Hij was een mens van vlees en bloed, `een mens onder de mensen', een mens die door zijn doen en laten de aandacht trok, een charismatische persoonlijkheid die indruk maakte op zijn tijdgenoten en volgelingen.” Jezus kon en kan niet zonder de mensen. “Ik denk vaak aan het lied van Zjef Van Uytsel ‘Je kan niet zonder de anderen’, waarin gezegd wordt: “Maar denk niet, ik ga mijn eigen gang, denk niet ik ga het veranderen, want alleen ben je te klein en te bang, je kunt niet zonder de anderen”. Daar gaat het om. Om gemeenschap vormen, om samen het geloof te belijden”, gaat zuster Lieve geestdriftig verder. Daarom ook steunt zuster Lieve de gedachte van de ‘nieuwe parochie’ zo sterk. Het geloof uitdragen, missioneren, verkondigen daar gaat het om. “Daarom ook, dat we de tijd goed moeten blijven gebruiken”, besluit Lieve Beck. “Het is niet alleen belangrijk wat je doet, het is niet alleen belangrijk hoe je het doet, maar het gaat ook om wie je bent. Je zondert je niet af. Je blijft in gemeenschap werken. Ik blijf dan ook actief binnen de parochie, tot wanneer het helemaal niet meer zal lukken. De priesters hebben het al druk genoeg en kunnen wat ondersteuning gebruik. Voor het gedeelte catechese ben ik ontzettend blij, dat ik Philippe Tas heb leren kennen. Zijn figuur motiveert mij om ook met dat gedeelte verder te doen. Moest ik naar een rusthuis moeten, dan zal het gedaan zijn, dan zal ik niet meer kunnen.” Maar dat is nu niet aan de orde. Het laatste woord is ook voor de zuster. “Religieus zijn betekent vandaag veel meer ‘er zijn’ voor anderen, wat ook impliceert, dat we veel meer voor een ‘open gemeenschap’ moeten gaan, dan wel voor een ‘gesloten groep’.”
Zuster Lieve, het was een voorrecht jou te mogen kennen, van met jou te mogen samenwerken, van met jou van gedachten te mogen wisselen over geloof en leven, over gemeenschap vormen en de nieuwe parochie. Je wist dat het de laatste tijd met jouw gezondheid minder goed ging. In plaats van te rusten bleef je doorgaan, want er was altijd nog zoveel te doen. Rustig zijn was niet aan jou besteed. Gedreven als je was, liet je je niet steeds helpen. Je aardse reis is nu voorbij, maar ik ben er zeker van, dat de Heer jou een leuk, ondersteunend en actief plaatsje gereserveerd heeft.
Heer, onze God, niet voor de dood, maar voor het leven heeft U ons geschapen. We treuren nu om zuster Lieve, die ons plots en onverwacht is ontvallen. Schenk ons troost, steun, hoop en sterk ons in het geloof, dat zij nu altijd bij U verblijft. Laat haar rusten in vrede.
Namens Parochie Dendermonde,
Luc De Donder
