In het evangelie vernamen wij dat Jezus tijdens zijn openbaar leven veel onder de mensen kwam, zieken genas, doden liet opstaan en mensen heeft bevrijd en vergeven. Allen die honger hadden naar geloof, heeft Hij gevoed met een hoopvolle boodschap en wie verdrietig was getroost. Hij toonde ons een weg om gans ons leven met God, zijn Vader, verbonden te blijven. Zo’n leven viel niet bij iedereen in de smaak. Er waren er ook die zich ergerden aan Zijn woorden en wijze van leven. Vandaar de begrijpelijke vraag: ‘En gij nu, wat denkt gij ervan?’
De tijdsgenoten van Jezus kregen geen vat op Hem. Ze hadden er eigenlijk geen idee van wat ze van Hem moesten denken of zeggen. Hij kwam niet van de hoofdstad Jeruzalem, maar uit een dorpje van niemendal. Hij kwam niet uit een hoogstaand intellectueel midden maar uit een eenvoudig gezin. Zijn beste vrienden waren vissers en eenvoudige mensen. Sommigen konden lezen noch schrijven en anderen werden met de vinger gewezen. ‘Wie is deze man, dat hij zelfs zonden vergeeft?’ zo vroegen sommige farizeeën zich af. ‘Wie is Hij toch?’ merkten sommigen op als storm, wind en water aan Hem gehoorzamen. Herodes de Grote vroeg zich af of die Jezus een heruitgave was van Johannes De Doper die hij liet onthoofden, of van de gekende profeet Elia.
‘En gij, wie zegt gij dat ik ben’, zo vraagt Jezus aan ons. Ook vandaag horen wij diverse antwoorden. ‘Voor mij is Hij een revolutionair die het opneemt voor de armen en de zwakken’, horen wij sommigen zeggen. Anderen: ‘Hij is iemand die mensen met elkaar verzoent, of de tegenstellingen tussen mensen bloot legt’. Weer anderen zeggen ‘Hij brengt vrede op aarde en wil mensen gelukkig maken’. ‘Hij spreekt nog tot ons door Zijn Geest die Hij ons heeft toevertrouwd, Hij was een ingoede mens, Hij was de Zoon van God.’ Een brede waaier van antwoorden dus, soms zelfs wat tegengesteld aan elkaar. Die Jezus is in de loop der tijden op diverse wijzen afgebeeld, als een vrome, een herder, een koning, een redenaar, een eenvoudige, een lijdende, een gekruisigde. Hoe verschillend die beelden van Jezus ook mogen zijn … mensen hebben Hem steeds verbonden met de diepste droom en de innigste verlangens in hun leven.
Misschien kunnen wij iets leren van de leerlingen. Gij zijt ‘de gezalfde Gods’ zegt Petrus. Gij zijt de door God gezondene. Zalving in het Oude testament heeft altijd te maken met Gods uitverkiezing voor een uitgesproken zending. Een zending die Jezus tot in het uiterste zou vervullen. Hij nam het op een radicale wijze op voor de zwaksten. Hij sprak met een warm hart over de barmhartige Vader en diens liefde voor zijn mensen, voor de goeden en de zondaars. Hij doorbrak de enge mentaliteit van ‘eigen volk eerst’ … hij had ook de Samaritanen lief, luisterde naar de Syro Fenicische vrouw. Hij zocht het gezelschap op van hen die de joodse wet en het geloof niet kenden noch naar leefden. Door zijn liefde voor de zondaars haalde hij de toorn van de gezagsdragers en Schriftgeleerden over zich.
‘Wie zegt gij dat ik ben?’ of misschien nog beter de vraag ‘Wie mag Jezus voor u zijn?’ Een vraag die niet te beantwoorden valt met enkele woorden. Enkel uit onze manier van leven laten wij blijken wie Jezus voor ons is. Elke dag opnieuw: in plaats van de baas te willen spelen, dienaar zijn, in plaats van alles naar mij toe te trekken, het beste van mezelf aan de anderen schenken, in plaats van te profiteren, doen wat moet gedaan worden. Elke dag of op geregelde tijdstippen de goede relatie met God versterken doorheen ons gebed en het deelnemen aan de samenkomst van christenen. Zachtmoedig en barmhartig zijn, vriendelijk en goed, elke dag opnieuw het beste voor hebben met de mensen die ongevraagd onze levensweg kruisen, ja elke dag opnieuw een beetje zoals die Jezus zijn. Juist door onze manier van leven tonen wij aan de mensen wie Jezus voor ons is!
Pastoor Paul
