Het lijkt wat raar dat mensen steeds meer naar vakantie en een aantal dagen vrijaf hunkeren en sommigen er zelfs een gans jaar naar uitkijken. Want het leven van elke dag kan zwaar doorwegen en de zorgen en moeilijkheden waarvoor je staat zijn soms hard om dragen. Zij zijn op zoek naar buitengewone ervaringen om het dagelijks gewone leven te vergeten. Onderzoeken wijzen immers uit dat de stress op het werk en de daaruit volgende burn-outs, enorm toenemen, bij vrouwen nog meer dan bij mannen. Is het omdat hun dagelijkse omgeving en de verantwoordelijkheid die ze moeten nemen hun geen voldoening schenkt? Dan is vakantie een veeg teken, een vlucht uit het dagelijkse leven. Enkele decennia geleden hadden mensen geen vakantie of lange weekends en allerlei attractieve en spectaculaire gebeurtenissen. Maar ze hadden tijd. Ze maakten tijd voor elkaar en waren gelukkig met elkaar. Zij stapten van hun fiets als ze iemand op de straat tegen kwamen. Ze beëindigden hun werkzaamheid als een wandelaar voorbijkwam en maakten tijd voor een praatje, ze klopten aan bij een buur die het moeilijk had of ziek was en er was de warme en kleine solidariteit van de ene mens voor de andere. Nu hebben velen ‘geen tijd’. Zij zijn elke dag druk doende, hollen door het leven en beëindigen hun dag of week zeer vermoeid en kijken reeds uit naar een volgende opdracht zonder dankbaar terug te kijken naar het werk dat reeds afgeleverd is. Zij kennen bijna geen voldoening meer over het reeds gepresteerde werk, onrustig denkend aan wat hen nog te doen staat. Het is een drukke wereld geworden. Daardoor leven wij in een vermoeiende wereld met veel vermoeide mensen. De lat wordt te hoog gelegd en dikwijls zijn wij dan ongelukkig of onvoldaan omdat wij niet beantwoorden aan wat men zelf of het bedrijf, de samenleving, de media … van ons verwachten. We hunkeren dan steeds maar naar wat ontspanning om te bekomen van de vele inspanningen. Het moet ons dan ook niet verwonderen dat tal van mensen, ook jonge, overspannen zijn, met alle gevolgen voor hun ‘goed gevoel’ en in hun relatie of gezin.
In zo’n situatie brengt vakantie of vrije tijd zelden een oplossing, tenzij tijdelijk. Er moet daarvoor iets anders gebeuren. Samen moeten wij ons bezinnen over onze wijze van leven en over wat wij nastreven in het bestaan. Wat waardevol is en waardeloos. Wat iets bijbrengt aan ons persoonlijk geluk en dat van onze geliefden en over wat ons ongenoegen bezorgt.
Daarbij zoeken wij ook gemakkelijk naar iets buitengewoons, wat ons een kick geeft … iets buitengewoons. Want het gewone is te eenvoudig en bij velen van geen waarde. Een ervaring waarmee we kunnen opscheppen naar anderen toe wordt overal gepromoot. Eenvoud komt niet meer aan de bak. Jezus kende bij sommigen van zijn volksgenoten geen succes omdat Hij te gewoon was, van eenvoudige komaf en dus zonder aanzien. Terwijl juist het geloof van iemand en de ontmoeting met God tastbaar worden in het eenvoudige. Velen geloven niet meer omdat de boodschap van die eenvoudige jongen van Nazareth te simpel was. Ze zoeken het wonder van het leven in het spectaculaire, in mega-producten en exclusieve organisaties. Maar het is meestal elders niet beter dan thuis. Vakantie is daarom een uitnodiging om meer rust te vinden in de wanorde van ons leven en oog te hebben voor al het mooie in ons leven, waar wij in alle drukte zo dikwijls aan voorbij lopen. Voor zoveel lieve buren en mensen om ons heen, voor de vele lieve attenties die van medemensen uitgaan, voor de bloemen en vruchten op het veld, de bomen en het bos, een spontaan bezoek en een hartelijke ontmoeting, waarbij wij vooral veel tijd maken voor elkaar.
Vakantie mag geen vlucht zijn uit het leven van elke dag, maar moet een meerwaarde en verrijking zijn voor ons leven, opdat wij nog meer en beter onze opdracht in het leven zouden vervullen en de liefde onder elkaar alle kansen geven.
Pastoor Paul
