De tijd heeft twee gezichten. Dat wisten de oude Grieken al toen ze twee woorden voor de tijd bedachten: chronos en kairos.
Chronos kennen wij van de woorden chronometer en chronologie. Maar Chronos is ook een afschrikwekkende god, uit de mythische verhalen, die zijn eigen kinderen opslorpt uit angst voor de toekomst. Het gaat hier over de tijd die we meten, de seconden, uren, dagen, weken, jaren, … die maar doordraaien, zonder dat ze zich bekommeren om de mens. Die tijd slorpt ook mensen op: ofwel bij het wachten omdat hij zo lang duurt ofwel omdat het ritme van het werk zo verschrikkelijk hoog is, ‘tijd is geld’ zeggen we dan. Er zijn nogal wat mensen die vandaag depressief, overspannen geraken, ziek worden van die tijd die gemeten wordt.
Maar er is ook het Griekse woord kairos. Dat betekent zoveel als ‘het geschikte moment’, een gelegenheid. Het is precies dàt woordje dat Jezus gebruikt als hij zegt ‘de tijd is vervuld’, het is de geschikte tijd, de tijd van Gods komen in deze wereld.
De tijd waarover Jezus spreekt, is de tijd van verwachting en vervulling. Het moment waarin we ons veilig en gelukkig mogen voelen. Een moment dat ons spreekt van goedheid, liefde, aandacht en geborgenheid. En die de ‘moordende’ tijd van chronos doorbreekt en vertelt dat wij als mensen meer zijn dan de tijd.
In de eerste lezing stelt Prediker dat iedere tijd (Kairos) een goede tijd is. In iedere tijd heeft God iets van Zijn eeuwigheid gelegd. Hij komt in iedere tijd in ons leven binnen en wil ons dragen doorheen de tijd naar de eeuwigheid. Jezus zegt dat met Zijn komst de tijd vervuld is. Hij bedoelt daarmee dat God zelf in de tijd van ons leven binnenkomt.
Dat maakt de tijd plots anders. Die tijd wordt dan een uitnodiging tot creativiteit, zoals het in het jaarthema van Samana staat. Creare (Latijn), betekent scheppen. Met Jezus’ komen begint er een nieuwe tijd. De tijd die Jezus opent, is een tijd waarin iets nieuws tot stand komt, gecreëerd wordt. Hij verjaagt een boze geest. Dat verhaal kan voor ons vreemd klinken. Of toch niet? Want er zijn nogal wat ‘boze geesten’: gedachten en overtuigingen die ons overvallen en ons in hun greep houden. Die ons verhinderen open te staan voor het goede, het mooie, het heilzame.
Jezus jaagt ze weg en opent zo voor ieder van ons de weg naar een gelukkig en zorgzaam leven.
Vandaag worden wij dan ook uitgenodigd om tijd te maken voor elkaar, in het bijzonder de gekwetste mens, die moeten wij zorgzaam nabij zijn. Ook alle mensen die dagelijks zorgen voor zieke en gekwetste mensen mogen wij niet uit het oog verliezen. Zij verdienen onze ondersteuning en bemoediging om het vol te houden.
Een hartelijke samenleving is te herkennen aan de wijze waarop wij allen op een creatieve wijze tijd maken voor elkaar. Een tijd voor creativiteit.
Pastoor Paul
