1° een sociale droom
Wij worden zo dikwijls geconfronteerd met onrecht dat mensen in de samenleving, op het werk, in de economie en op vele plaatsen moeten ondergaan. Wij worden daarbij uitgedaagd om te zorgen voor een wereldwijde solidariteit zodat niemand aan de zijlijn staat of het nodige moet missen om menswaardig te leven. Ook als kerk, zowel priesters als gelovigen, zijn wij op dat terrein soms tekort geschoten en kozen wij niet altijd partij voor de zwaksten. Soms bleven wij onverschillig tegenover onrecht en corruptie. Aandacht voor mensen die zo vlug vergeten worden is onze opdracht als christen. Jezus gaf ons hierbij het voorbeeld.
2° een culturele droom
Wij worden als gelovigen uitgenodigd om in dialoog te gaan met alle aardbewoners. De vakantie-uitstappen zullen ons misschien in contact brengen met diverse volkeren: mensen met een andere taal en andere gebruiken, een andere volkscultuur en overtuiging. Laten wij hun niet bekijken als ‘rare vogels’ en nieuwsgierig of laatdunkend over hun spreken en denken. Juist in de ontmoeting en de dialoog met hen leren wij hun begrijpen en de rijkdom van hun cultuur kennen, leren wij de anderen waarderen en beminnen. Zowel in ons eigen land als in andere gebieden. Dat is de enige weg om aan een solidaire en vredevolle toekomst te bouwen.
3° een ecologische droom
Waar we ons ook bevinden, in ons eigen gemeente- of stadspark, in de natuur om ons heen of op één van de prachtige plekjes op deze aarde. Steeds moet onze houding er een zijn van bewondering en respect voor de natuur. Het is soms jammer dat het toerisme zoveel schade aanricht aan de schoonheid van de schepping. Moeder aarde is ons geschonken om er gelukkig in te vertoeven en dankbaar te genieten van de vruchten aan goedheid en schoonheid die ze ons biedt. Onze houding moet er dan ook een zijn van dankbaarheid om wat ons geboden wordt. ‘We moeten de aarde beschouwen als onze gezamenlijke thuis in plaats van als een hulpbron’ schrijft Paus Franciscus. Wij hebben als roeping de hoeders te zijn van de schepping die ons is toevertrouwd.
4° een kerkelijke droom
Hopelijk schenkt de vakantietijd ook wat ruimte voor ons spirituele leven.
Meer dan anders kunnen wij tijd maken voor de eucharistie, of het samen vieren met andere volkeren in andere landen, tijd voor wat bezinning en gebed, in kerk of natuur, tijd om eens een goed boek te lezen en ons te bezinnen over ons geloof, tijd voor ontmoeting met God en onze medemensen, die wij in de drukte van het leven zo gemakkelijk vergeten. Of gewoonweg meer dan anders proberen als een eenvoudige en gelovige, vriendelijke en liefdevolle mens door het leven te gaan. Vakantietijd, een uitgelezen tijd om te laten blijken dat wij vrienden van Jezus zijn en Zijn Liefde verder willen uitdragen en delen met anderen. Want als de mens elk religieus besef dreigt te verliezen riskeert hij spiritueel arm te worden. En dat is misschien de diepste oorzaak van onze crisis. Maar wie durft dat nog te zeggen?
Pastoor Paul
