Gij zijt licht en zout
Aan ons zegt Jezus nu: Gij zijt het zout der aarde, het licht van de wereld. Woorden die hij destijds uitsprak op een kleine berg (Bergrede) in Galilea, niet voor de machtigen van zijn tijd, maar tot eenvoudige mensen uit de omgeving. Mensen die naar Hem kwamen luisteren.

Onze wereld is op diverse terreinen en op een indrukwekkende wijze veranderd. Het sociale leven van voorheen, met de zorg voor de buurt en het dorp is door de sociale media een wereldgebeuren geworden. Daardoor wordt de mens naast ons, zeker als hij noden kent, zo vaak vergeten. De mensheid verwerft dank zij computertechnieken een kennis die voorheen ondenkbaar was. De medische wereld beïnvloedt het leven van de mens op een indrukwekkende wijze. Ook onze kijk op de zin van ons leven, op geloof en kerk verandert erdoor. Diverse culturen en overtuigingen die vroeger gescheiden waren leven nu naast elkaar. Onze samenleving wordt getekend door een mix van overtuigingen, van geloof, ongeloof en bijgeloof. Het pluralisme viert hoogtij en de secularisering van de bij ons door geloof getekende samenleving is voorbij.

Aan ons zegt Jezus nu: Gij zijt het zout der aarde, het licht van de wereld. Woorden die hij destijds uitsprak op een kleine berg (Bergrede) in Galilea, niet voor de machtigen van zijn tijd, maar tot eenvoudige mensen uit de omgeving. Mensen die naar Hem kwamen luisteren. Woorden die hun ellendige noodsituatie daardoor niet hebben gewijzigd. De honger en het onrecht, ziekte en vernedering, bestaansonzekerheid en armoede zijn gebleven, zoals voordien. Maar zij waren veranderd: hun kijk op het leven was niet meer zoals voorheen. Zij bekeken elkaar als broeders en zusters, er was onder hen geen onderscheid meer op basis van bezit of afkomst. Er waren in hun ogen geen slaven meer en vrijen. Zij zagen elkaar als kinderen van eenzelfde Vader. Die woorden op de berg werden de leidraad van hun leven en samenleven, ook in moeilijke momenten.

Zij hebben van die Jezus geleerd om een licht te zijn in de duisternis van het bestaan. Om hoop te brengen waar wanhoop was. Om vrede te brengen waar onvrede hun leven tekende. Om liefde te brengen waar hun samenleven door liefdeloosheid werd getekend. Om mensen te zijn waar anderen naar opkijken niet omwille van hun macht en aanzien, maar door hun hartelijkheid en liefde. ‘Zie eens hoe ze van elkaar houden’ lezen wij over de eerste christenen in de Handelingen van de Apostelen. Zij hebben van die Jezus geleerd om zout te zijn en smaak te geven aan een smakeloos bestaan, om zoals zout alles wat goed is en de moeite waard te bewaren en te beschermen tegen verderf.

Nadien is de kerk gegroeid tot een machtige organisatie waarin het zout smakeloos werd en het licht verduisterd. De oorspronkelijke glans van de woorden die Jezus hun gaf verdween. En velen verloren de vitaliteit van het geloof. Vandaag zijn wij aardig op weg, na zoveel kathedralen en monumenten, zoveel pauselijk brieven en concilies, om terug een kleine, vervolgde en machteloze kerk te worden. Als wij met de gelovigen samen komen in onze kerken, lijken wij terug op die eenvoudige mensen uit Galilea. Zijn woorden klinken als een blijde tijding om iets moois van ons leven te maken. En als wij elkaar verlaten en naar het leven van elke dag terugkeren lijkt niets veranderd om ons heen. Maar misschien zijn wij wel veranderd. In Zijn woord dat we beluisteren en in het delen van het brood hebben wij Gods nabijheid even mogen proeven. Hij wil ons raken om betere mensen te zijn, een beetje zachter voor elkaar, wat liefdevoller voor deze wereld, wat enthousiaster om er een nieuwe toekomst van te maken, als een aanzet om samen te bouwen aan het rijk Gods op deze aarde. Om Licht en smaakmakers te zijn!

Pastoor Paul

Zoeken

Dekenaal nieuws